Κουβέντα για την ταμπακιέρα

Όπως ήρθε, έφυγε. Ρομαντικός, ενωτικός και ρεαλιστής. Ο Αλαφούζος μετά από 5 χρόνια λοιπόν, αποτελεί παρελθόν για τον Παναθηναϊκό. Ίσως έπρεπε να φύγει νωρίτερα, ίσως δεν έπρεπε να βγει ποτέ μπροστά. Όλα αυτά θα τα κρίνει η ιστορία και την παρούσα στιγμή έχει περισσότερο σημασία τι τι γίνεται από το τι έγινε. Καλώς ή κακώς, ούτε ο πρώτος θα είναι ούτε ο τελευταίος που κάνει ό,τι κάνει και..την κάνει. Αλλά είπαμε...αυτά η ιστορία.


Όσον αφορά την ανακοίνωση είπαμε..ρομαντική και ενωτική. Με βάση τα έργα και τις ημέρες του Αλαφούζου στον Σύλλογο και έτσι όπως μπορώ να τα κρίνω σήμερα, η ανακοίνωση ήταν στο πνεύμα του Αλαφούζου. Ψεύτικη!

Πολύ ρομάντζο, πολύ αλήθεια και μπόλικο τίποτα. Με άλλα λόγια, κουβέντα για την ταμπακιέρα!

Μας ενημέρωσε πως έβαλε 42 εκατομμύρια, αλλά δεν μας ενημέρωσε πόσα φτάσανε τα χρέη επί ημερών και το πιο βασικό πως φτάσανε. Διαφημιζόταν ως διαχειριστής και αποδείχθηκε...

Μας ενημέρωσε πως δεν μπορεί να συνεχίσει με αυτήν την διαπλοκή που υπάρχει στην Ελλάδα, δεν μας ενημέρωσε πως τα ξαναβρήκε με αυτόν που κατηγορούσε για αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης στο ποδόσφαιρο και έφτασε στο σημείο να συντάσσεται μαζί του σε ψηφοφορίες στα ποδοσφαιρικά όργανα.

Μας ενημέρωσε ότι δεν μπορεί να σηκώσει άλλο το οικονομικό βάρος της ομάδας, αλλά δεν μας ενημέρωσε για ποιο λόγο δεν προχώρησε σε αυτήν την ανακοίνωση με το τέλος της σεζόν και έπρεπε να πιάσουμε σχεδόν Οκτόβρη.

Επίσης δεν μας ενημέρωσε τι απέγιναν τα λεφτά για την νέα Λεωφόρο, τι θα γίνει με τις μετοχές και το κυριότερο για ποιο λόγο αυτός ο ρομαντικός Παναθηναϊκός χρησιμοποίησε την ομάδα για πολιτικούς του σκοπούς...

Θα ήθελα να γράψω πολύ περισσότερα για τον τρόπο που άδειασε τον κόσμο που τον στήριξε και τα απίστευτα προκλητικά πράγματα που έκανε το τελευταίο διάστημα, αλλά δεν έχει νόημα...

Ήρθε σαν σωτήρας και έφυγε σαν μπροστινός...

Ίσως να τελείωσε και η βάρδια του...