Μετά τα τελευταία δυσάρεστα γεγονότα που έλαβαν χώρα στον Ηρακλή και την διάλυση του ποδοσφαιρικού τους τμήματος είναι αδύνατον κάθε οπαδός να μην μαγκώθηκε έστω και λίγο με αυτήν την είδηση.
Μπορεί έναν οπαδό μιας ομάδας να τον χωρίζουν πολλά με μιας άλλης, όμως τον ενώνουν και κάποιες πολύ βασικές αρχές. Όπως η αγνή του αγάπη προς την ιδέα που υποστηρίζει, οι θυσίες που κάνει για αυτήν χωρίς να επιζητά οποιοδήποτε αντάλλαγμα και τα συναισθήματα που του έχει προσφέρει το αγαπημένο του χρώμα από τα παιδικά του χρόνια.
Είναι πολύ κρίμα που μια ιστορική ομάδα έμπλεξε, είναι όμως μια μεγάλη ευκαιρία οι...καψούρηδες αυτής της ιδέας να την αγαπήσουν ακόμη περισσότερο στις ερασιτεχνικές κατηγορίες.
ΥΓ: Και εδώ...κολλάει και η δική μας καψούρα προς όσους μας διαφημίζουν καθημερινά καταστροφολογίες.
Τι ακριβώς περιμένετε αν το ποδοσφαιρικό τμήμα πέσει Δ Εθνική και τα ομαδικά του Ερασιτέχνη βολοδέρνουν σε μικρότερες κατηγορίες; Να ξενερώσουμε;
Θα υπάρξει το σοκ, αλλά μετά θα μιλήσει η καρδιά...
ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΑΥΤΗ, ΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΚΟΥΠΕΣ, ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΜΟΔΑ, ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ...
ΤΟ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΝΙΩΣΑΜΕ...
ΟΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ, ΝΑ ΤΗΝ ΒΑΛΕΤΕ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ..
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου