110 χρόνια Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος...
Σαν μια ταινία μικρού μήκους μπορούν να περάσουν μπροστά από τα μάτια μου, τόσες χιλιάδες εικόνες. Όσοι και οι τίτλοι σου...και όλα αυτά μέσα σε 13 λεπτά μόνο. Έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται καθόλου ώρα για να ανασύρεις εικόνες από το παρελθόν που σου διηγήθηκαν και συναισθήματα που βίωσες με το τριφύλλι...δεν χρειάζεται γιατί είσαι ακόμη εδώ και η φλόγα σου δεν έχει τολμήσει να σβήσει.
Πάνω που λες ξενέρωσα, δεν πάει άλλο, δεν έχει νόημα...κάθεσαι και σκέφτεσαι...110 χρόνια ρε τριφυλλάρα. Πόσα πέρασες, πόσα αντέχεις και πόσα ακόμη θα κληθείς να ζήσεις;
Σε βρήκα στα κάμποσα της διαδρομής σου και θα σε αφήσω σε κάποια υπόλοιπα...όπου θα σε βρει η επόμενη γενιά μου και θα σε λατρέψει, όπως σε λάτρεψα εγώ...θα ανακαλύψει την ομορφιά σου μέσα από τα ζόρικα και θα παθιαστεί με το χρώμα σου, την ώρα που θα έχουν φύγει οι πολλοί...
Πως να μην είμαι ακόμη εδώ οπότε;
Πως θα μπορούσα να τα έχω παρατήσει;
Είμαι πιο περήφανος από ποτέ για τα ζόρια που τραβάμε...και θα φωνάζω πιο δυνατά από ποτέ τα συνθήματα μου, όταν το δάκρυ θα προσπαθεί να με αποτραβήξει από σένα. Και θα παίρνω δύναμη να συνεχίσω, όταν δίπλα μου θα βλέπω κι άλλους σαν εμένα...που δεν μετράνε την αγάπη τους για σένα ανάλογα με τα τρόπαια, τις νίκες και τις χαρές...
«Πάντα στα δύσκολα ήμασταν μόνοι
Μονοι θα το πάμε όσο βαστάμε
Το ονειρο μας εμάς δε τελειώνει
Σε κανένα πούστη απ’ αυτους δε χρωστάμε
Πάντα στα δύσκολα ειμασταν μονοι
Μόνοι θα το πάμε και θα τραγουδάμε»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου