Λουκέτο έχει μπει εδώ και χρόνια...

Τελικά είναι τουλάαχιστον άστοχο να λέμε πως «φτάσαμε πάτο» στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάθε τρεις και λίγο όλοι αναρωτιούνται που θα πάει η βαλίτσα, πόσο πιο κάτω έχει και τι μέλλει γενέσθαι με το λαοφιλέστερο άθλημα. Στην πραγματικότητα, όλοι ξέρουν τις απαντήσεις, απλά δεν τολμάνε να τις δώσουν, ούτε στους ίδιους τους εαυτούς τους...

Το ποδόσφαιρο έχει πεθάνει στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Δεν ξεφτιλίστηκε χθες στην Τούμπα. Έχει ξεφτιλιστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Μια ματιά στο...wikipedia αρκεί. Πρωταθλητής ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, Ολυμπιακός...


Όσο περίεργο είναι να το βλέπεις σε μια εικόνα, τόσο πιο ψυχοφθόρο είναι να το ζεις. Θα μου πείτε και στο μπάσκετ το ίδιο δεν ισχύει με τον Παναθηναϊκό; Έλα όμως που ο Παναθηναϊκός όλα τα χρόνια που σήκωνε (και σηκώνεις) τις εγχώριες κούπες, έβγαινε παράλληλα πρώτος στην Ευρώπη 6 φορές και ήταν στην πρώτη γραμμή εκτός συνόρων...

Ο μόνιμος πρωταθλητής του ποδοσφαίρου την τελευταία εικοσαετία, πως έχει να δικαιολογήσει τις κατακτήσεις του στην Ευρώπη; Με τις επιτυχίες των άλλων και συγκεκριμένα του Παναθηναϊκού μάλλον...

Για αυτό σας λέω, δεν έπιασε κανένα πάτο το ποδόσφαιρο. Τον πάτο τον γλύφουμε χρόνια τώρα και απλά έχουμε συνηθίσει να σερνόμαστε...

Πότε το Ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αποτελούσε όργανο αποτελεσματικής χειραγώγησης της μάζας;
Πότε δεν συνδεόταν με την πολιτική; Πότε δεν γινόταν ξέπλυμα μέσω αυτού και πότε οι χαλίφηδες του δεν κάνανε χρυσές δουλειές με το κράτος;

Τι διαφορετικό έκανε ο Κόκκαλης και τι διαφορετική μεταχείριση είχε στα χρόνια που έκανε πεντάστερο ξενοδοχείο την παράγκα του;

Χρέη του χάρισαν, πρωταθλήματα του έδωσαν, γήπεδο του έφτιαξαν, ποινές του έσβησαν, βαθμούς του επέστρεψαν...

Πόσο διαφορετικός ήταν ο Μαρινάκης;

Κάθε δεύτερη εβδομάδα βρισκόταν το όνομα του σε υποθέσεις που αφορούσαν τα Ελληνικά δικαστήρια και μετά ως δια μαγείας αυτό εξαφανιζόταν...

Για αυτό σας λέω...κανένα πάτο δεν πιάσαμε. Τον έχουμε πιάσει χρόνια, έχουμε συνηθίσει και απλά ο Ρώσος είναι μια μετεξέλιξη των προηγούμενων χαλίφηδων.

Απλά πλέον όλοι αυτοί δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα και έχουν μετατρέψει τις ομάδες σε πολιτικά γραφεία. Τα συμφέροντα είναι μεγάλα και έχουν μετατρέψει το ποδόσφαιρο σε πολιτική αρένα. Πριν τέσσερις δεκαετίες ο κόσμος πήγαινε συνειδητά στις πολιτικές συγκεντρώσεις-πανηγύρια και απλά σήμερα βρίσκεται σε αυτές ερήμην του σε όλα τα γήπεδα της χώρας...

Το λουκέτο έχει μπει εδώ και χρόνια...όχι στο ποδόσφαιρο, αλλά σε εμάς τους ίδιους. Μόνο αν ο κόσμος όλων των ομάδων τους πάρει χαμπάρι, τότε ίσως κάτι αλλάξει.

Στημένοι ιδιοκτήτες χρησιμοποιούν τις ομάδες, άχρηστες κυβερνήσεις σταματάνε τα πρωταθλήματα, ανίκανοι υπουργοί απαγορεύουν τις μετακινήσεις...γεμίσαμε χορηγούς, δελτία τύπου, δημοσιογράφους και ξεχάσαμε τα χρώματα που αγαπήσαμε μικρά παιδιά...

Αν αποφασίσουμε να σπάσουμε το λουκέτο, τότε ίσως δεν θα στήσουν ξανά την τράπουλα...

Αν συνεχίσουμε να πράττουμε χωρίς κρίση, τότε ας συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε το έργο τους...


YΓ: Ένας μέσος οπαδός να γίνει υπουργός για μια ημέρα θα λύσει όλα τα προβλήματα στα Ελληνικά γήπεδα. Απλά έχουμε να κάνουμε διαχρονικά με υποκριτές υποργούς και μια ευθυνόφοβη αστυνομία...

Αλλά αν πχ γινόταν ένα στοιχειώδες έλεγχος στις εισόδους των γηπέδων, πως ακριβώς θα δικαιολογούσαν μετά καταστάσεις και θα έστρεφαν το βλέμμα της κοινής γνώμης εκεί που θέλουν;

Είναι όλα τόσο απλά, αλλά αρνούμαστε να τα καταλάβουμε...

ΥΓ2: Μοιάζει τραγικό, αλλά σήμερα με βρήκε σύμφωνο η ανακοίνωση της Ξάνθης. Ας κάνουμε ξανά το Ελληνικό ποδόσφαι ημι-επαγγελματικό. Πιθανότατα περισσότερο θα το χαιρόμαστε και θα μας προσφέρει πιο έντονα και υγιή συναισθήματα.