Τι κι αν έπαιζε με ρόστερ ανάγκης...
Τι κι αν η ομάδα είναι παρατημένη και προδωμένη εκ των έσω...
Τι κι αν η διοίκηση της προσπαθούσε πριν λίγες εβδομάδες να χαρίσει παίκτες της στον Ολυμπιακό...
Τι κι αν βρεθήκαμε να παίζουμε με 10 παίκτες για ένα σχεδόν ημίχρονο...
Ο Παναθηναϊκός των χιλίων προβλημάτων ισοφάρισε στο 87' με γκολ-πέναλτι του Μουνιέ και με μια ψυχωμένη εμφάνιση, έμεινε με το παράπονο που δεν έφυγε νικητής από το Φάληρο, μιας και είχε διαβάσει και μπλοκάρει αποτελεσματικά τον Ολυμπιακό.
ΥΓ: Προς πολλούς που πανηγυρίζουν...ναι, μαζί σας αυτό το αποτέλεσμα ήταν επιτυχία για αυτό το ρόστερ με αυτά τα προβλήματα εκτός έδρας. Όμως δεν είναι επιτυχία από την στιγμή που αυτοί οι παίκτες φοράνε τα πράσινα. Μπράβο τους αλλά όχι πανηγύρια. Είμαστε Παναθηναϊκός και πρέπει -ειδικά τώρα- να το θυμόμαστε.
ΥΓ2: Τέλειο διάβασμα από τον Ουζουνίδη.
ΥΓ3: Με το που μπήκε ο Μουνιέ (μετά το 1-0), ο Παναθηναϊκός έγινε πιο απειλητικός. Ίσως ο κόουτς να περίμενε να το βάλει στο ίδιο χρονικό σημείο και το ματς να είναι στο 0-0, ώστε να βγάλει ένα ποιοτικό και με ένταση γεμάτο μισάωρο αγώνα. Δεν του έκατσε, δεν πειράζει.
ΥΓ4: Τι; Δεν ήταν πέναλτι; Ακόμα μεγαλύτερη ευχαρίστηση.
ΥΓ5: ΕΜΕΙΣ σας τελειώσαμε...ΕΜΕΙΣ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου