Συνέντευξη στο Gazzetta παραχώρησε ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού, Αλμπέρτο Μαλεζάνι, γυρίζοντας μας 15 χρόνια πίσω, όταν είχε αναλάβει καθήκοντα προπονητή το 2005.
Η αλήθεια είναι πως πάντοτε απολάμβανα τέτοιου είδους συνεντεύξεις, μιας και είναι ευκαιρία να θυμηθείς πράγματα αλλά και να μάθεις άγνωστες ιστορίες, όπως πχ την επιθυμία του Τζίγγερ να φέρει τον Ιταλό ένα χρόνο πριν την πρόσληψη του, πιθανότατα το καλοκαίρι του 2003, αντί του Σουμ.
Αλλά, η αλήθεια είναι πως σε όλα τα υπόλοιπα μέρη της συνέντευξης του ζαλίστηκα...
Κι ένιωσα αμήχανα γιατί τα όσα είπε, παραλίγο να με πείσουν πως θυμόμουν εντελώς άλλα πράγματα.
Χαρούμενος, επιτυχημένος και άφησε έργο στην ομάδα. Αυτά είπε λίγο-πολύ ο Μαλεζάνι...
Πως γίνεται λοιπόν, ο άνθρωπος... που έχασε ένα πρωτάθλημα μόνος του με σερί γκέλες το 2005...που αποκλείστηκε από ομάδα Β Εθνικής στο Κύπελλο...που τερμάτισε 4ος στο Champions League με 2 πεντάρες...που είχε βγει εκτός πρωταθλήματος από τον Οκτώβριο...που μίλαγε για 5ετή πλάνα που δεν κράτησαν ούτε χρόνο.. να κρίνει το έργο του πετυχημένο, μόνο αυτός το ξέρει.
Σίγουρα, με τα σημερινά δεδομένα, ο συγκεκριμένος προπονητής φαντάζει ως ένα κάρμα Γκουαρντιόλα-Μουρίνιο, αλλά η σύγκριση είναι άτοπη καθώς όσα βιώνουμε επί Αλαφούζου έχουν ξεπεράσει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας...
Στα μάτια μου λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος ένα πράγμα πέτυχε...ο Παναθηναϊκός να αρχίζει συνειδητά να πέφτει επίπεδο, να "ομορφαίνει" τις ήττες και να βαφτίζει επιτυχίες πράγματα άσχετα με τίτλους και πρωτιές...
ΥΓ: Αν ρωτήσεις 100 άτομα, ποια είναι η ανάμνηση που έχουν από τον Ιταλό, πιθανότατα οι 95 θα πουν την περιβόητη συνέντευξη τύπου με τον Ηρακλή. Ε δεν το λες κι επιτυχία...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου