Όταν το καλοκαίρι του 2012 συνέβη η αποχώρηση του Ζοτς με τον Ιττούδη, θυμάμαι είχα πιάσει τον εαυτό μου να λέει, πως αυτό ήταν το τέλος μιας εποχής...
Το ίδιο πράγμα επανέλαβα όταν έφυγε ο κ.Στεφάνου, Παύλος, ο Θανάσης ο κυρ Στέφανος...
Δεν λησμόνησα να το πω όταν και ο Μάνος έφυγε για άλλες πολιτείες...
Και σήμερα που έφυγε ο "μπασκετικός" πήγα να ψελλίσω πάλι το ίδιο. Αλλά όχι...
Δεν τελείωσε μια εποχή, αλλά σαν να συνειδητοποιώ πως σαν να άδειασε πλέον το ΟΑΚΑ...
Μια γενιά και βάλε μεγάλωσε με τον Θανάση να παρακολουθεί τα παιχνίδια στην πρίζα, τον Παύλο να είναι στην θέση του ήρεμος αλλά την ίδια στιγμή να είναι έτοιμος να κατέβει πλάι στον αδερφό του, τον κυρ στέφανο να τηρεί το τελετουργικό με την σημαία, τον Ζοτς να παίζει με τα κλειδιά του και να μονολογεί νευριασμένος, τον Ιττούδη από πίσω να μην σταματάει να δίνει οδηγίες, τον Μάνο να επιβλέπει τα πάντα από την άκρη του πάγκου και τον μπασκετικό να κάθεται στα σκαλιά κάτω, βλέποντας την κάθε φάση με την ίδια ένταση...
Άδειασε...ευτυχώς ο νους μας όμως είναι γεμάτος από εκείνες τις εικόνες...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου