Είναι αναπόφευκτα, σκηνικά σαν το χθεσινό με τον Ιτούδη. Όταν τα πάντα πάνε στραβά και δεν χωράει άλλη ανάλυση το πρόβλημα, είναι λογικό να δημιουργούμε κι αλλά προβλήματα. Έτσι συμβαίνει παντού.
Και προσωπικά δεν μου κάνει εντύπωση. Εδώ παραφράσαμε το "Ομπράντοβιτς πορομ πομ περομ περομ" σε "Ιβάνοβιτς πορομ πομ περομ περομ", παρουσία του πρώτου επειδή κερδίζαμε την ομάδα του για 20 πόντους σε ένα παιχνίδι κανονικής διάρκειας. Στα μπινελίκια στον Ιτούδη θα κολλάγαμε;
Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ετοιμαστείτε να ακουστούν γιούχες και για τους Φράγκι και Διαμαντίδη. Δεν θα είναι έκπληξη.
Αν το πράγμα συνεχιστεί έτσι και του χρόνου, είναι δεδομένο πως θα χοντρύνει και θα τους πάρει όλους η μπάλα. Σεβασμοί και ιστορίες θα πάνε περίπατο μπροστά στις αγωνιστικές ξεφτίλες.
Εδώ είμαστε...
ΥΓ: Δυστυχώς, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το μπάσκετ. Πρώτον, γιατί το παράδειγμα του ποδοσφαίρου είναι ακόμη ζωντανό και δεύτερον γιατί ο ΔΓ είναι πολύ πιο επικίνδυνη περίπτωση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου