Στην αρχή πήγα να γράψω "στην ιστορία του Συλλόγου", αλλά παίζει να ήταν μίκραινα το μέγεθος της επιτυχίας τους.
ΔΓ και Αλαφούζος ή Αλαφούζος και ΔΓ έχουν πετύχει το εξής μοναδικό στην ταυτόχρονη επίσημη είσοδο τους στα κοινά του Παναθηναϊκού και στο απόγειο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα:
Κατάφεραν οι περισσότεροι -αν όχι άπαντες- να τους δικαιολογούν για πολλά αδικαιολόγητα, να πιστεύουν σε επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις, να εθελοτυφλούν στον βωμό του φανατισμού, να γίνονται ολοένα και πιο διαχειρίσημοι με την πάροδο του χρόνου, να φαντάζουν γραφικοί όταν αποδοκιμάζουν τα προφανή και τελικώς, να νιώθουν ως οι απόλυτοι φταίχτες για τις αγωνιστικές και οικονομικές αποτυχίες...να αρκούνται με ιδιοκτήτες που έχουν δηλώσει δημόσια ότι δεν γουστάρουν να ασχολούνται με τον Σύλλογο!
Είναι οι πιο τυχεροί ιδιοκτήτες γιατί...αν και τα πεπραγμένα τους είναι αντιστρόφως ανάλογα με την ιστορία των τμημάτων που έχουν αναλάβει, έχουν καταφέρει να παρουσιάζονται ως οι λογικοί και όποιος τολμήσει να τους κρίνει και να τους πει "μα ρε παιδιά να χαιρόμαστε με ένα Κύπελλο; Με μια 4η θέση; Με την ουρά της Ευρωλίγκα; Με την απουσία 9 ετών από Final 4;", παρουσιάζονται ως οι τρελοί.
Και επειδή ακριβώς κάθε φορά που πάω να γκρινιάξω (πλέον), πιάνω να αυτοχαρακτηρίζομαι ως τρελός...για αυτό και συνειδητοποιώ πόσο μοναδικό είναι αυτό που έχουν πετύχει και πόσο τυχεροί είναι.
ΥΓ: Επειδή κάποιοι ρώτησαν...τα κείμενα που ανεβαίνουν εδώ θα αναδημοσιεύονται ολοένα και λιγότερα στα social media του blog. Όποιος πραγματικά γουστάρει, θα μπαίνει κατευθείαν εδώ να τα βλέπει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου