Κούρασε (όχι σήμερα και χθες)

 Να ξεκινήσω με το πιο σημαντικό. 

Το καλό του Παναθηναϊκού είναι πάνω από όλους και όλα. Είναι πάνω από κάθε προσωπική άποψη, συμπάθεια ή αντιπάθεια.

Να συνεχίσω με το δεύτερο.

Το βασικό συστατικό της ελπίδας και της απογοήτευσης είναι η ύπαρξη προσδοκίας. Εάν αυτή δεν υφίσταται, τότε αρκείσαι στην απλή καταγραφή των γεγονότων.

Η χθεσινή τοποθέτηση του ΔΓ δεν μου προκάλεσε τίποτα. Αν γυρνάγαμε πίσω τον χρόνο, θα έλεγα κάτσε μπας και. Μετά τα όσα έχουν δει τα μάτια μας και ειδικά μετά το «γαμώ τον Παναθηναϊκό», τίποτα. Ζερό πράσινο που λένε.

Εάν κάποιος περίμενε πως τελικά θα επαναδραστηροποιηθεί είναι άνευ σημασίας. Εάν κάποιος νιώθει ασφάλεια με το να δει το δέντρο, τότε όλη η προσοχή του οφείλει να στραφεί στην στελέχωση του τμήματος για την νέα χρονιά.

Κι εμένα αυτό θα με καίει, αλλά μέχρι ένα σημείο, γιατί το καίριο ερώτημα είναι εάν ο ΔΓ είναι μια βιώσιμη λύση για τον Σύλλογο. Η απάντηση αυτονόητη και την έχει δώσει πολλάκις και ο ίδιος.

Κακώς, η ενασχόληαη του ΔΓ με τα Παναθηναϊκά κοινά έχει αναδείξει άλλα ζητήματα για τον Σύλλογο. Ιδεολογικά και όχι αγωνιστικά. Και δεν θα το αναλύσω μιας και όλοι μπορούν να θυμηθούν πόσα πιστεύω θυσιάστηκαν στον βωμό των επικρατήσεων με τον Ολυμπιακό. 

Τέλος πάντων.

Προσωπικά με κούρασε. Όχι τώρα, ούτε χθες. Χρόνια. Βαρέθηκα τους εχθρούς παντού και γενικότερα την όλη φάση που παίζει σαν λούπα. Από την πολυμετοχικότητα κρατάει αυτή η κολόνια και έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία.

Δύο μακάρι λοιπόν.

Η επόμενη χρονιά να μην είναι το φετινό μαρτύριο και να βρει κάποιον αξιόπιστο να δώσει την ΚΑΕ. Όλα τα δεξιά-αριστερά δεν έχουν και τόση αξία στα μάτια μου.

ΥΓ: Το πιο σημαντικό κεφάλαιο που κρατάει την όλη φάση ακόμη σε ένα επίπεδο είναι το συμβόλαιο με την Ευρωλίγκα.

ΥΓ2: Εάν κάποιος το δει απέξω, θα δει πως για κάποιο λόγο όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησε να απομυθοποιήσει όλα τα πρόσωπα που συμμετείχαν στην χρυσή εποχή του μπάσκετ. Προσπάθησε να φτιάξει κάτι δικό του, με τους δικούς του όρους και τα δικά του πρόσωπα. Έκανε πελάτη τον Ολυμπιακό στα εντός Ελλάδας, αλλά προφανώς απέτυχε αφού το μέτρο σύγκρισης αυτού του τμήματος δεν είναι η ομάδα από τον Πειραιά.

ΥΓ3: Προφανώς και γαμιέμαι που πιστεύω, όσα τολμώ να πιστεύω για αυτόν τον παράγοντα, αφού είναι ο μόνος που βάζει λεφτά, προσπαθεί, φεύγει, γυρνάει και φέρνει τίτλους...