Σίγουρα...

 Πριν λίγες μέρες έγραφα πως γενικότερα υπάρχει μια ατονία και το ενδιαφέρον για το τμήμα μπάσκετ μετά από χρόνια δεν είναι ζωηρό. Αυτήν την αίσθηση έχω από τους γύρω μου και σίγουρα αυτό ένιωθα.

Και λέω, ένιωθα γιατί είναι αυτό το γαμημένο το βίτσιο. Μόλις είδα λίγο Παναθηναϊκό στο τουρνουά για τον Παύλο, πάλι με έπιασε η ανυπομονησία να ξεκινήσει η σεζόν, να δω τι θα δω.

Σίγουρα, η ΚΑΕ δεν εμπνέει σε καμία περίπτωση την ασφάλεια άλλων ετών, ούτε σε πρόσωπα, ούτε σε οργάνωση...

Σίγουρα, οι αλλαγές είναι πολλές, ο χρόνος προσαρμογής θα είναι κάμποσος και τα ρίσκα αρκετά...

Σίγουρα, όμως, αφενός δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα Σεπτέμβρη και αφετέρου αυτή είναι η ομάδα μας, αυτήν στηρίζουμε.

Και θα την στηρίξουμε. Ελπίζω κι αυτή να κάνει το ίδιο και να μην εκθέσει ξανά την ιστορία μας, ούτε η διοίκηση να εκτεθεί με τις επιλογές της...

ΥΓ: Ας μην κρυβόμαστε. Στόχος πρέπει να είναι το πρωτάθλημα. Ας μην κρυβόμαστε όμως. Ξεκινάμε αρκετά μέτρα πίσω από τον γαύρο. Μακάρι το στοιχείο της έκπληξης να κερδίσει την ομοιογένεια και την ψυχολογία τους.