Ο Παναθηναϊκός -υπό την ιδιοκτησία του χειρότερου παράγοντα στην ιστορία του Συλλόγου- πράττει το αυτονόητο και επιτέλους πάει για πρωτάθλημα. Όχι για να είναι απλός διεκδικητής, αλλά με τον ρόλο του βασικού υποψήφιου για τον τίτλο. Όσα έχουμε περάσει τις τελευταίες τρεις (!!) δεκαετίες μας υποχρεώνουν να σκεφτόμαστε κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο που μπορεί το πράγμα να στραβώσει και το αυτονόητο να γίνει όνειρο απατηλό.
Από διαιτητές καμικάζι και ενορχηστρωμένα στησίματα, μέχρι εκ των έσω τραβήγματα πρίζας και ανελέητο κυνηγητό με ποινές της έδρας μας. Πιθανούς και απίθανους τρόπους, που όμως τους έχουμε βιώσει και μας έχουν στερήσει πρωταθλήματα.
Από την μια παθιαζόμαστε στην προοπτική να φέρουμε το πρωτάθλημα ξανά στην Λεωφόρο, από την άλλη κρατάμε πισινές γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη ούτε στους εντός, ούτε στους εκτός. Μας έχουν δώσει αυτό το δικαίωμα άπαντες.
Όμως...μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στην πάρτη μας. Οφείλουμε να είμαστε υποψιασμένοι, όσον αφορά στα δικά μας, εκεί που παίζουμε μπάλα εμείς.
Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς πάει τρένο, από νίκη σε νίκη, και παρατάσσει σε κάθε αγωνιστική νέα όπλα, απαιτώντας τον σεβασμό από εχθρούς και φίλους. Εμείς, μέχρι στιγμής, δίνουμε έξτρα ώθηση σε αυτό το τρένο, με την δυναμική μας παρουσία. Τόσο στην Λεωφόρο, όσο και χθες στην πρώτη μας εκτός παρουσία.
Επειδή λοιπόν το πράγμα, όσο η ομάδα δεν θα χάνει τον δρόμο της από την πρώτη θέση, θα σοβαρεύει και θα δημιουργεί έξτρα άγχος και λιγότερες αντοχές στους αντιπάλους της, πρέπει να λειτουργήσουμε ως ασπίδα και μόνο.
Τιγκάροντας την Λεωφόρο και κάνοντας απόβαση σε όλες τις Ελληνικές πόλεις που θα μπορούμε να βρεθούμε. Δημιουργώντας εικόνες με γεμάτα πράσινα πέταλα που θα δίνουν φτερά στους παίκτες μας και τέτοιο πάθος και φωνή που θα κόβει τα πόδια των αντιπάλων. Μπορούμε να το κάνουμε και το έχουμε αποδείξει ουκ ολίγες φορές.
Με τον Άρη την άλλη Κυριακή...στον Βόλο το μεθεπόμενο ΣΚ...στις 6 Νοέμβρη με τον γαύρο στα μέρη μας...και πάει λέγοντας.
Κανένας στημένος διαιτητής...καμία στημένη αστυνομία...κανένας στημένος αντίπαλος παίκτης...καμία στημένη αντίπαλη έδρα...να μην τους επιτρέψουμε να μας ξαναστήσουν.
ΥΓ: Κάποτε στο πέταλο της 13ης θύρας έγραφε ένα πανί «με την ψυχή εσείς, με την φωνή εμείς» (ή κάπως έτσι), με το σκηνικό μια εβδομάδα μετά να ραγίζει πολλές καρδιές. Φέτος, ας πούμε πως «τα όπλα εσείς, την ασπίδα εμείς»...
Και να γίνει το αυτονόητο, την Άνοιξη...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου