Ήθελα να περάσουν κάποιες μέρες από το ντέρμπι, προκειμένου να είμαι σίγουρος πως δεν θα υπερβάλλω.
Πάνω, βλέπετε μια πολύ ωραία εικόνα. Φωτοβολίδες, καπνογόνα, μια γιορτινή, πράσινη φάση.
Αυτή η φάση απαρτίζεται από Παναθηναϊκούς. Υπεράριθμους. Υπερ-υπεράριθμους.
Ξέρετε...δεν θέλει και πολύ, αυτή η γιορτινή φάση να μετατραπεί σε τραγωδία.
Θα μου πείτε...πάντα στο πέταλο έμπαιναν κάμποσοι παραπάνω. Όμως το κάμποσοι, έχει κι ένα όριο. Όχι γιατί υπάρχει υπερ-ευαισθησία αλλά γιατί πρέπει να επικρατεί η λογική. Και η λογική λέει πως όσο κυνηγάς την μαλακία, τότε δεδομένα κάποτε θα γίνει.
Όσο μεγάλη κι αν είναι η κάψα να δεις την ομάδα, δεν επιτρέπεται αυτή να διακινδυνεύει την ανθρώπινη ζωή.
Και για αυτό το πράγμα...υπεύθυνοι είναι η ΠΑΕ, η Αστυνομία αλλά και ο ίδιος ο κόσμος που ενώ έβλεπε μια τιγκαρισμένη θύρα, ήθελε να σπρώξει κι αυτός για να χωρέσει κάπου.
Το πρωτάθλημα προχωράει...τα ματς αποκτούν μεγαλύτερη αξία...και προσεχώς έχει play off.
Της Κυριακής -στα μάτια μου- δεν επιτρέπεται να επαναληφθεί. Γιατί όσο εύκολα σήμερα δεν το αναφέρουμε καν επειδή δεν έγινε κάτι, τόσο εύκολα μπορεί να συμβεί χοντρή μαλακία από το οτιδήποτε.
ΥΓ: Και παλιά δεν τίγκαρε; Και παλιά τίγκαρε. Όμως ο τότε κόσμος ήταν πολύ πιο εξοικειωμένος στην μαλακία και κυρίως ο άκυρος δεν ήταν τόσο...άκυρος, όσο σήμερα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου