Από πότε έγινε κατακριτέο το "εγώ θα σ'αγαπώ και μην σε νοιάζει";

 Από πότε έγινε κακό να μην ξενερώνουμε ποτέ;

Από πότε έπρεπε να πάψουμε να τραγουδάμε στην ήττα;

Από πότε έγινε κατακριτέο το "εγώ θα σ'αγαπώ και μην σε νοιάζει";

Από τότε που έχουμε έναν ιδιοκτήτη της ΠΑΕ που θεωρεί ατυχές γεγονός τον Παναθηναϊκό ή από τότε που έχουμε έναν ιδιοκτήτη της ΚΑΕ που φωνάζει δημοσίως "γαμώ τον Παναθηναϊκό";

Από πότε το μίσος μας για αυτές τις διοικήσεις και τις πρακτικές τους έγινε μεγαλύτερο από την αγάπη μας για τον Σύλλογο;

Ναι, είναι ντροπή αυτοί οι άνθρωποι να έχουν στα χέρια τους τμήματα του Συλλόγου...

Ναι, είναι απαράδεκτο να μην δρα οργανωμένα και έξυπνα ο κόσμος κατά των διοικήσεων αυτών που αποδεδειγμένα έχουν κάνει κακό στον Σύλλογο...

Όμως...υπάρχει κι αυτή η αγάπη για το τριφύλλι που παρόλα αυτά εκφράζεται ακόμη με την παρουσία μας στο γήπεδο και στην στήριξη στην πράσινη φανέλα. Μπορεί να είναι έμμεση στήριξη σε αυτές τις διοικήσεις, αφού εκεί καταλήγουν τα λεφτά μας...

Όμως...κάποιες φορές το συναίσθημα διαλύει κάθε λογική...

Πόσες φορές είπαμε κομμένο το γήπεδο και πόσες ξαναπήγαμε...

Δεν είναι κατακριτέο το "εγώ θα σ'αγαπώ και μην σε νοιάζει".

Δεν πρέπει να πάψουμε να τραγουδάμε στην ήττα.

Δεν είναι κακό να μην ξενερώνουμε ποτέ.

Δεν είναι ντροπή να αλλάξουν οι ιδιοκτησίες των ΠΑΕ και ΚΑΕ.

Δεν είναι ντροπή να απαιτούμε οργανωμένα/έξυπνα τις αλλαγές αυτές, στηρίζοντας παράλληλα την ομάδα.

Γιατί όσο όμορφο φαντάζει μια ΠΑΕ/ΚΑΕ χωρίς τους σημερινούς ιδιοκτήτες, τόσο όμορφο φαντάζει "η τριφυλλάρα να είναι πάντα πρώτη"...