Κάπου μεταξύ τρέλας και παράνοιας στο δεύτερο γκολ, δύο φίλοι πιο πίσω μου αγκαλιασμένοι πανηγύριζαν με τον έναν να αναφωνεί στον άλλον αγνά και αυθόρμητα «μαλάκα, τι ζούμε»!
Μια τόσο όμορφη ατάκα και όμως τόσο ικανή να με γεμίσει με περίεργα συναισθήματα...
Τι ακριβώς ζούμε;
Ένα προβάδισμα δύο γκολ κόντρα στον γαύρο και μάλιστα στην έδρα μας...
Μια πιθανή νίκη...
Ένα πιθανό πρωτάθλημα...
Και ξέρετε πολύ καλά που το πάω.
Γιατί να υπάρχει τέτοια υπερβολή; Επειδή προφανώς τέτοιες καταστάσεις για τις τελευταίες γενιές είναι άγνωστες. Επειδή τέτοιες φάσεις είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
Και ακριβώς εκεί είναι το θέμα.
Αυτό το «μαλάκα τι ζούμε» να μην ακουστεί ξανά και ένα 2-0 στο 36' να μην είναι κάτι το αξιοσημείωτο και άγνωστο...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου