Ένα ακόμη μάθημα στον τομέα των χωρογραφιών, στην εγχώρια οπαδική σκηνή, παρέδωσε η Θύρα 13 με το νέο "ψηφιδωτό" κατόρθωμα να παίζει παντού και να αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πως θέματα σύγκρισης δεν υφίστανται.
Στην λογική του "modus vivendi" και το κορεό στο ματς με την Σταντάρντ Λιέγης το 2010 (το οποίο δεν είχε ικανοποιητικό αποτέλεσμα), η επανεμφάνιση του "Πινόκιο" με 5 χρώματα και σχέδιο σε κίνηση ανέβασε αρκετά το επίπεδο και άνοιξε την όρεξη για τα επόμενα...έργα τέχνης, αφού παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες ενός τέτοιου ματς, το πέταλο ανταποκρίθηκε όπως έπρεπε.
Εκτός του αποτελέσματος, φάνηκε -για ακόμη μια φορά- πόση ανάγκη έχει η Θύρα 13 την ίδια την ομάδα. Ή για να πω αλλιώς, πόσο κακό έκανε η ανυπαρξία του ποδοσφαιρικού τμήματος τα τελευταία χρόνια, αφού δεν δινόντουσαν αντάξιες αφορμές για να υπάρχει όρεξη με αυτό το κομμάτι της κερκίδας.
YΓ: Το απέναντι πέταλο δείχνει διάθεση εδώ και πολύ καιρό για συμμετοχή σε συνθήματα και γενικότερα της φάσης να βοηθήσει το γήπεδο να είναι πιο έδρα. Ίσως σε κάποια φάση θα μπορούσε να δοκιμαστεί (ξανά) κάποιου ευκολότερου κορεό εκεί πέρα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου