Στην αυλαία του πρωταθλήματος, το τριφύλλι δεν κατάφερε να κερδίσει (ούτε) τον Άρη στην Λεωφόρο και έμεινε ισόπαλος 1-1, σε ένα παιχνίδι που ήταν αδιάφορο στην πραγματικότητα και το όλο ενδιαφέρον βρισκόταν στις κερκίδες.
Στις κερκίδες που γέμισαν και χειροκρότησαν αρκετές φορές την ομάδα, θέλοντας να πουν το δικό τους ευχαριστώ για την φετινή προσπάθεια.
Αυτό που φοβόμασταν όλοι καθόλη την διάρκεια της σεζόν, πως η ομάδα θα θα τα φτύσει, δυστυχώς συνέβη τον τελευταίο μήνα, παρότι η ομάδα μας διέψευδε επί μήνες και κράταγε γερά στην 1η θέση. Δυστυχώς, στα τρία...match ball που είχαμε με Άεκ, Πάοκ και γαύρο δεν καταφέραμε να πάρουμε μια νίκη, που θα άλλαζε κατά πολύ την κατάληξη του πρωταθλήματος.
Μετά την λήξη του παιχνιδιού, ο Γιοβάνοβιτς είπε πως πρέπει να γίνουν βήματα μπροστά του χρόνου και πως δεν νοείται να πάμε προς τα πίσω. Για να επιτευχθεί αυτό, η ομάδα πρέπει να αναβαθμιστεί ποιοτικά και να αποκτήσει ανάλογο ποιοτικό βάθος στο ρόστερ της. Τα παιχνίδια -πιθανότατα- θα αυξηθούν λόγω Ευρώπης και το μέτρο σύγκρισης θα είναι διαφορετικό του χρόνου. Δυστυχώς, κανένας δεν εμπιστεύεται τον Αλαφούζο και παρότι ο Γιοβάνοβιτς λειτουργεί σαν φάρμακο στην εσωστρέφεια του Συλλόγου, ο εφιάλτης του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ζει και βασιλεύει, με τελευταίο του επίτευγμα το στήσιμο που έφαγε την προηγούμενη εβδομάδα.
Όσον αφορά τα περί αποτυχιών και επιτυχιών, μέσα από αυτόν τον χώρο θέλω να μιλάω με όρους Παναθηναϊκού και όχι Αλαφούζου.
Όταν ο Παναθηναϊκός δεν τερματίζει πρώτος, τότε είναι αποτυχία. Όλα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες που δεν πρέπει να αγγίζουν κανέναν. Ναι, έγιναν βήματα προόδου αλλά κανένας τίτλος δεν ήρθε στην Λεωφόρο, οπότε κανένα χαμόγελο δεν μπορεί να υπάρχει.
Τουλάχιστον σε εμένα, που μπορεί να είμαι και λάθος με τα ήθη της σημερινής εποχής...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου