Τα κολλήματα του ξεκόλλησαν τον Παναθηναϊκό από την μιζέρια

 Όπως είναι θεμιτό, μετά από κάθε παιχνίδι υπάρχει κριτική στον προπονητή και στις επιλογές του.

Όπως είναι...αναπόφευκτο, μετά από κάθε ήττα (και πολύ περισσότερο μετά από αποκλεισμό) η κριτική μπορεί να φτάσει στα όρια της ισοπέδωσης.

Στον Παναθηναϊκό τα πράγματα είναι ξεκάθαρα στο κομμάτι του προπονητή και ευτυχώς στο γήπεδο που είναι ο πραγματικός καθρέφτης, τέτοια σημάδια άρρωστης κριτικής δεν υπάρχουν.

Όπως κάθε προπονητής λοιπόν, έτσι και ο Γιοβάνοβιτς έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του. Αν είχε μόνο προτερήματα, τότε θα βρισκόταν κάπου μεταξύ Μαδρίτης και Βαρκελώνης.

Κάποια από τα "χρεώματα" που δέχεται είναι τα λεγόμενα...κολλήματα. Είτε αυτά αφορούν την βασική ενδεκάδα, είτε την χρονική επιλογή των αλλαγών, είτε μέχρι και πέρυσι την καθυστέρηση στις μεταγραφικές κινήσεις.

Όλα δεκτά και όλα μπορούν να μπουν σε συζήτηση. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι καμία ιερή αγελάδα ο Γιοβάνοβιτς, ούτε κανένας Ομπράντοβιτς.

Όμως, υπάρχει ένα όμως.

Κι αυτό έχει να κάνει πως με τα καλά του και τα στραβά του, αυτός ο προπονητής ξεκόλλησε από τον βούρκο της μιζέριας και της ανυποληψίας τον Παναθηναϊκό. Αυτός κατάφερε να υπερκεράσει την αποτυχία που συντρόφευε τον Αλαφούζο στα χρόνια παρουσίας του.

Παρέλαβε μια ομάδα...σίγουρα όχι μοντέλο, με μια τεσσάρα στο κεφάλι από τον γαύρο, χωρίς Ευρωπαϊκό εισιτήριο και μέσα σε κάποιους μήνες της χάρισε τον πρώτο τίτλο από το...2014. Την είχε πρώτη στο πρωτάθλημα μέχρι και την προτελευταία αγωνιστική και την έφτασε να χάνει την πρόκριση στους ομίλους του Champions League στο παρατσάκ.

Και για να συνειδητοποιήσουμε, εάν με τα κολλήματα του ορθοποδήσαμε ξανά, ας σκεφτούμε με πόση καχυποψία τον υποδεχτήκαμε το καλοκαίρι του 21 και πόσο αερολογίες θεωρούσαμε τα λόγια του.

Προφανώς δεν είναι τέλειος, αλλά προφανώς αυτά που έχει καταφέρει είναι 'άξια αναφοράς. Προφανώς σε όρους Παναθηναϊκού δεν είναι επιτυχία απλά να διεκδικείς το πρωτάθλημα και να αποκλείεσαι στο παρατσάκ, αλλά η λογική λέει (όσο κι αν υπάρχει Αλαφούζος) πως και ο πολυπόθητος τίτλος φαντάζει -στα μάτια μου- αρκετά πιθανό να ρίξει άγκυρα φέτος στην Λεωφόρο...