Η χθεσινή επική πρόκριση στον τελικό ούτε με έκανε σοφότερο για τα γύρω, ούτε νιώθω πως ανακάλυψα την πυρίτιδα. Απλά για ακόμη μια φορά επιβεβαίωσα πόσο ανάγκη έχει ο Παναθηναϊκός να απεμπλακεί από τον Γιάννη Αλαφούζο.
Μόλις έγινε το 0-2, ο κόσμος ξανά φώναζε να φύγει από την ΠΑΕ. Λες και κρατιόταν. Που κρατιόταν δηλαδή και στην πρώτη ευκαιρία που φαίνεται πως το πράγμα δεν γυρίζει και δεν φοβάται μην βλάψει την ομάδα...έχει έτοιμο το σύνθημα.
Και μην το πάμε μόνο σε επίπεδο συνθημάτων. Δεν είναι τόσο αυτό το βασικό πρόβλημα, όσο η γενικότερη αρνητική αύρα που υπάρχει.
Ο Παναθηναϊκός διοικείται από έναν άνθρωπο που η πλειοψηφία θα είναι καχύποπτη σε κίνηση του και ευχαριστημένη αν άκουγε πως πουλάει την ΠΑΕ.
Παναθηναϊκός και Αλαφούζος είναι ξένες έννοιες εδώ και χρόνια.
Ακόμη και σε κενό τέρμα να χάσει γκολ ο Σπόραρ θα φταίει ο Αλαφούζος. Ακόμη και το ματς της ζωής του να κάνει ο αντίπαλος, θα φταίει ο Αλαφούζος. Σε κάθε τι στραβό που συμβαίνει είναι ο βασικός υπεύθυνος. Κι αυτό πλέον είναι μια σταθερά που δεν αλλάζει.
Και χθες φάνηκε ξανά...πόσο όμορφο θα ήταν αν πουλούσε και πόσο διαφορετικά θα αντιμετωπιζόντουσαν οι περισσότερες καταστάσεις από τον κόσμο...
ΥΓ: Μην ξεχνάμε πως πλέον είναι 11 χρόνια. Και πρωτάθλημα να πάρει η ομάδα, τα προηγούμενα χρόνια δεν σβήνουν και το πρόσωπο του θα έχει πάντα την ιδιότητα ενός σύννεφου σε κάθε πιθανή λιακάδα που μπορεί να προκύψει...
ΥΓ2: Δηλαδή βλέπεις τα άρθρα και τις φωτογραφίες με τα πανηγύρια του και νιώθεις το λιγότερο άβολα. Εκτός κι αν δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που ανέφερε τον Παναθηναϊκό ως ατύχημα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου