Δεν χρειάστηκαν πάνω από 6 ώρες για να ζήσει το ΟΑΚΑ το απόλυτο Παναθηναϊκό contrast συναισθημάτων και γενικότερης πραγματικότητας. Από το ναδίρ του ποδοσφαίρου στο ζενίθ του μπάσκετ.
Από την μια η μιζέρια της μπάλας, του κρύου ΟΑΚΑ με κόσμο έτοιμο να γκρινιάξει και μια ομάδα ανήμπορη να υπερασπιστεί την ιστορία της ομάδας. Μια ομάδα που αδυνατεί να είναι νικήτρια και ένα αρρωστημένο κλίμα, απόρροια μιας διοίκησης ξένης προς κάθε τι Παναθηναϊκό. Νέοι χαμένοι βαθμοί, νέος γύρος εσωστρέφειας και κατεβασμένα κεφάλια να φεύγουν από το γήπεδο, όντας πεπεισμένοι πως τα 15 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα θα γίνουν 16...
Από την άλλη η καύλα του μπάσκετ. Μια ομάδα παικταράδων που κατέκτησε τα πάντα, να κατεβαίνει σαν αφεντικό στο ΣΕΦ και να κερδίζει στο ρελαντί τον γαύρο, βάζοντας πλώρη για ακόμη ένα πρωτάθλημα. Κλίμα αισιοδοξίας με έναν κόσμο έτοιμο να πανηγυρίσει ακόμη μια νίκη και να μαζεύεται για πανηγύρια στον ίδιο χώρο, όπου λίγες ώρες πριν γέμιζε ξενέρα...
Ό,τι βιώνουμε 3 δεκαετίες, συνέβη σε μια Κυριακή.
Ο χώρος μαρτυρίου το απόγευμα έγινε χώρος πανηγυρισμών το βράδυ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου