Τι 15, τι 16 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα...
Έτσι κι αλλιώς, ο Παναθηναϊκός έχει μικρύνει και έστω η διεκδίκηση του πρωταθλήματος θεωρείται επιτυχία για τις νέες γενιές που έχουν μεγαλώσει με έναν Παναθηναϊκό οτιδήποτε άλλο έκτος από πρώτο.
Οι μπλε (ή μωβ;) φανέλες μπήκαν στο Χαριλάου με τα καλά νέα της γκέλας του γαύρου και αντί να μειώσουν την διαφορά, την αύξησαν χάνοντας 2-0 και ουσιαστικά έθεσαν εαυτούς εκτός πρωταθλήματος. Όχι γιατί θα ανοίξει η διαφορά πριν τα play off, αλλά γιατί έχει αποδείξει τον τελευταίο μήνα των ντέρμπι ότι δεν μπορεί.
Δεν μπορεί αγωνιστικά, δεν μπορεί και εξωαγωνιστικά. Να επαναλάβουμε όσα λέμε τόοοοοσα χρόνια δεν έχει καμία αξία.
Αυτές οι μωβ (ή μπλε;) φανέλες αντί να σκυλιάζουν σήμερα σε κάθε φάση, είδαν τις κίτρινες φανέλες να παίζουν με ψυχή και αν ρωτούσαν κάποιον άσχετο ποιος πάει για πρωτάθλημα, τότε δεδομένα θα έλεγαν τον Άρη.
Όσα είπαμε στα ντέρμπι με άεκ και γαύρο αλλά και όσα είπαμε με τον όφη -όταν όλοι πανηγύριζανν επειδή κερδίζαμε ή δεν χάναμε στο όριο- επαναλήφθησαν και σήμερα. Η ομάδα δεν σου βγάζει την αίσθηση ότι πάει για πρωτάθλημα. Δεν γυαλίζει το μάτι τους. Και κυρίως δεν γυαλίζει το μάτι αυτού που φέρεται ως ιδιοκτήτης.
Ένας ιδιοκτήτης που πριν 1 μήνα ρωτούσε τον κύριο Λανουά για το πέναλτι στις Σέρρες και σήμερα ο κύριος Λανουά είδε live το πέναλτι-φάντασμα που ουσιαστικά τέλειωσε το ματς.
Άρα τι να περιμένεις;
Λογικά το 16, να γίνει 17 του χρόνου...
ΥΓ: Πας για πρωτάθλημα, θες να γυρίσεις το ματς και κάνεις...1 (ΜΙΑ) φάση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου