Η ομάδα λοιπόν έχασε με κάτω τα χέρια στο Χαριλάου. Πολλοί έπεσαν από τα σύννεφα, όμως η συμπεριφορά της ομάδας στα μεγάλα ματς φώναζε πως το ταβάνι είναι συγκεκριμένο.
Όταν με τον Πάοκ των 10 βρίσκεις γκολ στο τέλος, όταν με την Άεκ βρίσκεις γκολ χωρίς καθαρή φάση και όταν με τον γαύρο των 10 παίζεις για να μην χάσεις, τότε τι απαιτήσεις μπορείς να έχεις στην έδρα του Άρη;
Ο Παναθηναϊκός έχει να πάρει πρωτάθλημα 14 χρόνια. Θεωρητικά η ανάγκη τα 14 να μην γίνουν 15 και η ευκαιρία που προέκυψε από την ισοπαλία του γαύρου με τον Αστέρα Τρίπολης, θα μεταμόρφωνε τους παίκτες σε...λυσσασμένα σκυλιά και θα γινόταν κατάθεση ψυχής για να κλείσει για τα καλά η ψαλίδα. Θα έμπαιναν με νοοτροπία νικητή για να κυνηγήσουν τις ρεαλιστικές ελπίδες να μπουν καβάλα στο άλογο στα play off.
Κι όμως...όλα τα παραπάνω τα είχε η ομάδα που παλεύει να βγει 4η και όχι εκείνη που παλεύει να βγει 1η...
Κι όμως...δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη γιατί αυτά τα soft σημάδια ήταν ευδιάκριτα από πριν. Ο Παναθηναϊκός δεν παίζει σαν να έχει να πάρει πρωτάθλημα 14 χρόνια. Παίζει σαν μια ομάδα που κυνηγάει την...έκπληξη και που αν δεν γίνει, δεν χάθηκε κι ο κόσμος.
Και να σας πω κάτι...γιατί να μην είναι λογικό αυτό το έλλειμα αποφασιστικότητας και αισιοδοξίας, πως Παναθηναϊκός είμαστε και πάμε να τους κερδίσουμε όλους για να πάρουμε το πρωτάθλημα;
Δεν πέρασε πάνω από μια εβδομάδα και είδατε τον Γιάννη Αλαφούζο με τι μιζέρια απάντησε στο ερώτημα αν είναι αισιόδοξος για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Πέρασε-δεν πέρασε μήνας από όταν πήγαινε σαν μαθητούδι στον Λανουά για να του εξηγήσει με ποιον τρόπο τον έσφαξαν στις Σέρρες.
Πως γίνεται λοιπόν να έχεις μια ομάδα από καμικάζι, όταν το ίδιο τους το αφεντικό δείχνει ότι δεν το πιστεύει και δεν βγάζει καμία αισιοδοξία; Γιατί ο παίκτης να σκιστεί, όταν βλέπει τον εργοδότη του να μην τρελαίνεται στην ιδέα του πρωταθλήματος;
Ο Παναθηναϊκός πιθανότατα θα μπει στα play off με μικρή διαφορά από τον πρώτο (εφόσον δεν έχει τα περυσινά) αλλά δεδομένα δεν θα πάρει το πρωτάθλημα. Η ανιωθίλα, μιζέρια και φοβικότητα που έχει βγάλει στα μεγάλα ματς αποτελούν εγγύηση αποτυχίας.
Και ξαναλέω:Έχει γίνει σαφές από την διοίκηση ότι η ομάδα θέλει το πρωτάθλημα;
Ο ένας μοιράζει πριμ στους παίκτες του, ο άλλος κάνει δωρεές στην ΕΠΟ κι εμείς με τον σταυρό στο χέρι γιατί ο κύριος Γιάννης δεν είναι έτσι.
Και πολύ καλά κάνει και δικαίωμα του.
Όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα την δική του αδιαφορία και μετριοπάθεια να την επιβάλλει σε έναν Σύλλογο και κυρίως στον κόσμο του.
Γιατί το μόνο που έχει μείνει να θυμίζει Παναθηναϊκό είναι ο κόσμος του, που στο παραμικρό ψεγάδι αισιοδοξίας υπενθυμίζει σε όλους πόσο μεγάλο είναι το τριφύλλι.
Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για το πρωτάθλημα.
Το πρωτάθλημα θέλει ομάδα και διοίκηση με @@. Αγωνιστικά είδαμε πως ο Άρης τελικά διέθετε πολύ περισσότερα από εμάς και διοικητικά υστερούμε ακόμη και από μια ομάδα της Βοιωτίας...
ΥΓ: Να γράφουμε για αποχώρηση του Αλαφούζου είναι εντελώς ανούσιο. Θα φύγει όταν θέλει ο ίδιος. Έχει αποδείξει πολλάκις πως δεν μας υπολογίζει. Και προσωπικά πιστεύω πως ούτε η πορεία του γηπεδικού θα τον εξανάγκαζε σε αποχώρηση -όσο λογική κι αν έχει κάτι τέτοιο- καθώς είναι πασιφανές πως κάνει το κομμάτι του και συμπεριφέρεται λες και βρίσκεται σε ένα παράλληλο σύμπαν. Επίσης, ούτε ο κόσμος ενδιαφέρεται για να οργανωθεί ώστε να τον διώξει. Τα 14 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και ατελείωτης ξεφτίλας δεν είναι βαριά μόνο για την ιστορία του Συλλόγου αλλά και για την ψυχική μας υγεία, που πολλούς τους/μας έκανε ζόμπι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου